Whazaaaa: Onehundredandeighty!
Door: Christof
Blijf op de hoogte en volg Christof
22 Maart 2009 | Italië, Duino
Hello everybody. Misschien hebben jullie er wel eens over nagedacht, misschien niet, maar ik zit hier op een United World College met een beurs voor twee jaar die een waarde heeft van 36000 euro. Dat is best wel wat en weetje wat je daar allemaal mee kan doen? Best veel! Je kan er bijvoorbeeld een jaar lang een school met laten we zeggen zeker 400 studenten en alle poespas eromheen in Botswana bekostigen. Misschien ben ik nu niet helemaal accuraat, maar het illustreert alleen het punt dat ik wil maken.WAAROM VERDIEN IK HET OM ZO'N BEURS TE KRIJGEN IN PLAATS VAN EEN PAAR HONDERD KINDEREN DE KANS GEVEN OM NAAR SCHOOL TE GAAN EN GOED ONDERWIJS TE KRIJGEN IN BOTSWANA? Mag je eens over nadenken...
...
...
...
...
...
...
Wel, dit is het antwoord dat ik zou geven: degenen die mij hebben geselecteerd, die mijn beurs hebben betaald of nog gaan meehelpen die te betalen (mijn ouders) vinden dat het geven van een beurs aan mij (inplaats van de school) meer (toekostige) meerwaarde heeft dan het bekostigen van die school. Dat het geven van een beurs aan mij, in de toekomst bijvoorbeeld de mogelijkheid geeft aan 800 kinderen om goed onderwijs te krijgen.
Wat ik hierboven geschreven heb was een van de onderwerpen waar ik het deze week met medestudenten over had en of dat niet een verplichting met zich meebrengt voor de toekomst. Ik vind het persoonlijk geen verplichting; dat komt vooral omdat ik ook de innerlijke wens heb om iets te bereiken en bij te dragen aan een beter toekomst voor anderen.
Deze week had ik verder nog vele andere verwonderlijke en interessante discussies over van alles en nogwat. Andere mensen en hen ontmoeten en van ze te leren en met ze te delen is ook een van mijn hoofdredenen om hier te zijn.
Om even op iets anders van deze week over te gaan: in het begin van de week kreeg ik mijn geupdate cijfers en ik vind ze best wel positief. Bij mijn eerste rapport tegen het einde van het eerste semester had ik 33 punten voor de IB en nu heb ik er 36, dus nu sta ik gemiddeld een 6 uit 7 per vak en dat vind ik een mooie verbetering. Mijn Italiaans echter is nog steeds niet veel vooruit gegaan; het is zogezegd nog steeds crap. Daar ben ik nu dus wat aan het verbeteren.
Woensdag ben ik op skiplist (sicklist) gegaan omdat ik even een rustdagje nodig had. Zo kon ik op een aantal schoolzaken vooruitwerken zodat ik het later in de week ietsje pietsje rustiger had.
Donderdag en vrijdag was ik verder druk bezig om mijn residence dinner te organiseren. Vrijdag ging ik met Anna (Spanje), de medeorganisator, en Alessio (Italië) op etensjacht om allle ingredienten die iedereen nodig had te kopen. Het ging best wel fout omdat we allerlei dingen vergaten. Gelukkig hadden we een hoop lol en uiteindelijk konden we alles krijgen. Ik heb nu ook wat meer ervaring met organiseren en vooral gemerkt dat het organiseren en coördineren van een residence dinner wat meer inzet vraagt dan ik van te voren had gedacht.Het dinner zelf was zondag avond (vanavond) en er was heerlijk gekookt. Een groot succes.
Zaterdag was weer eens een te gekke dag. Ik ging namelijk weer skiën. Het weer was weer geweldig. Het was een goede temperatuur, maar de sneeuw was een beetje pappig. Toch heb ik heerlijk kunnen skiën en bovenal: Ik kan nu 180's met mijn ski's op een aardige schans springen. Whazaaa! Onehundredandeighty!
...
...
...
...
...
...
Wel, dit is het antwoord dat ik zou geven: degenen die mij hebben geselecteerd, die mijn beurs hebben betaald of nog gaan meehelpen die te betalen (mijn ouders) vinden dat het geven van een beurs aan mij (inplaats van de school) meer (toekostige) meerwaarde heeft dan het bekostigen van die school. Dat het geven van een beurs aan mij, in de toekomst bijvoorbeeld de mogelijkheid geeft aan 800 kinderen om goed onderwijs te krijgen.
Wat ik hierboven geschreven heb was een van de onderwerpen waar ik het deze week met medestudenten over had en of dat niet een verplichting met zich meebrengt voor de toekomst. Ik vind het persoonlijk geen verplichting; dat komt vooral omdat ik ook de innerlijke wens heb om iets te bereiken en bij te dragen aan een beter toekomst voor anderen.
Deze week had ik verder nog vele andere verwonderlijke en interessante discussies over van alles en nogwat. Andere mensen en hen ontmoeten en van ze te leren en met ze te delen is ook een van mijn hoofdredenen om hier te zijn.
Om even op iets anders van deze week over te gaan: in het begin van de week kreeg ik mijn geupdate cijfers en ik vind ze best wel positief. Bij mijn eerste rapport tegen het einde van het eerste semester had ik 33 punten voor de IB en nu heb ik er 36, dus nu sta ik gemiddeld een 6 uit 7 per vak en dat vind ik een mooie verbetering. Mijn Italiaans echter is nog steeds niet veel vooruit gegaan; het is zogezegd nog steeds crap. Daar ben ik nu dus wat aan het verbeteren.
Woensdag ben ik op skiplist (sicklist) gegaan omdat ik even een rustdagje nodig had. Zo kon ik op een aantal schoolzaken vooruitwerken zodat ik het later in de week ietsje pietsje rustiger had.
Donderdag en vrijdag was ik verder druk bezig om mijn residence dinner te organiseren. Vrijdag ging ik met Anna (Spanje), de medeorganisator, en Alessio (Italië) op etensjacht om allle ingredienten die iedereen nodig had te kopen. Het ging best wel fout omdat we allerlei dingen vergaten. Gelukkig hadden we een hoop lol en uiteindelijk konden we alles krijgen. Ik heb nu ook wat meer ervaring met organiseren en vooral gemerkt dat het organiseren en coördineren van een residence dinner wat meer inzet vraagt dan ik van te voren had gedacht.Het dinner zelf was zondag avond (vanavond) en er was heerlijk gekookt. Een groot succes.
Zaterdag was weer eens een te gekke dag. Ik ging namelijk weer skiën. Het weer was weer geweldig. Het was een goede temperatuur, maar de sneeuw was een beetje pappig. Toch heb ik heerlijk kunnen skiën en bovenal: Ik kan nu 180's met mijn ski's op een aardige schans springen. Whazaaa! Onehundredandeighty!
-
22 Maart 2009 - 21:55
Sarah:
Hi lief,
Terwijl ik Samantha's ( tweedejaars uit Hong Kong, waar ik vriendschap mee heb gesloten) reis naar Nederland boek, jouw bericht gelezen. Gefeliciteerd met de 180's. Ik weet hoe lang je erop geoefend hebt.
Wat een inleiding een hele school in Botswana, ik denk dat jij thuis ook wel een halve school had gekost en als je gaat studeren dan kost dat .....
Toch heel zinnig om met dit soort vragen bezig te zijn. Het maakt je bewust van je waarde als mens en je verantwoordelijkheid en tegelijkertijd gun ik je ook het genieten, naast al je harde werken.
Love you so!
Mamma
-
23 Maart 2009 - 06:55
Margreet:
Dag Christoff, Inderdaad mooie vragen om op de redelijk vroeg maandagmorgen de week mee in te gaan... En dan te bedenken dat wij deze week ook naar Hong Kong vliegen om het UWC daar, maar vooral "ons kind" te bewonderen. Je vragen prikkelen of we voor dat geld en de energie (kerosine, luchtvervuiling...) ook andere dingen hadden kunnen doen... Nou ja, de vraag stellen is vaak ook het antwoord geven. Maar... belangrijkste is dat je je er bewust van bent, en dat is mooi als dat oa de meerwaarde van een UWC is! -
23 Maart 2009 - 08:27
Joyce Saman:
Hallo Christof,
Mooi beschreven inleiding zeg!
Ik wens je een fijne week. Groet Joyce Saman -
23 Maart 2009 - 12:14
Akkie:
Hoi Christof,
dat is weer zo'n mooie Cristof benadering van het leven op dit moment.
Jij bent je in iedergeval zeer bewust van het feit dat niets zomaar gaat.
En wat een lekkere cijfers.... dat is weer een goed gevoel over al je inspanningen.
heel veel succes met alles en tot je volgende blog
Akkie en fam. -
23 Maart 2009 - 18:31
Floris:
Leuk dat je een onehundredandeighty hebt gesprongen. Fijn dat het lukte.
Wel goede vragen wat je met 36.000 euro kan doen.
Jammer dat het nog niet genoeg is om Nutella en Nesquick voor jullie daar te kopen.
Liefs Floris -
23 Maart 2009 - 21:26
Maaike Kroese:
Hoi Christof,
Ja, al je unieke contacten, bijzondere gesprekken, internationale vriendschappen... Volgens mij is dat een belangrijke waarde van je verblijf in Italië. Je vragen...heel herkenbaar. Vroeger begreep ik ook niet waarom ik 10 cadeau's van Sinterklaas kreeg en een klasgenootje maar één. Dat vond ik niet eerlijk. Maar ja, het was zo. Ik wist geen adres van Sinterklaas in Spanje, dus kon ik ze niet terugsturen. En nam het uiteindelijk dankbaar aan.
Mooie cijfers! En nu nog even die prachtige italiaanse taal bemachtigen. Gaat je lukken. Veel lieve groet. Maaike
-
23 Maart 2009 - 21:42
Elisa:
hey chrissie
super dat je eindelijk een perfecte 1 80 hebt gesprongen!
ik had in het weekend ook besloten om wat aan cultuur te doen en ben samen met merel(een vriendin) naar chinatouwn geweest in den haag! we hebben alle maal nieuwe chinese dingen gekocht, vooral eten. en ook hebben we een paar leuke gespreken gehad met chinese. er was een chinese jongen die in een mini supermarktje werkte en het was heel grappig want hij was eerst heel formeel en zo en uit eindelijk heeft hij heel veel over zich zelf verteld en alle maal leuke dingen laten zien en werd hij zelf ook weer hele maal enthousiast voor china. het was echt heel bijzonder om is een keer te doen want ik ga zo vaak naar de stad in den haag maar was daar nog nooit geweest.
fijn dat je zulke goede cijfers hebt gehaald ga zo door zou ik zeggen!
liefs van je zussie
elisa
-
23 Maart 2009 - 22:14
Nicoline Cornelissen:
Hoi Christof,
Ik heb genoten van je verhaal; maar ook van de reacties van een ieder! Ben ook erg benieuwd welke studie je na volgend jaar zult gaan kiezen! Super dat je je cijfers omhoog hebt weten te brengen, dat moet zeker voldoening geven. Christof een fijne week maar weer, en tot een volgend blog! -
25 Maart 2009 - 18:12
Jan:
hoi christof leuk iets over je verblijf in italie te lezen wens jeveel sterkte en geluk bij je verdere studie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
