WOWW, A lot of stuff!

Weblogs schrijven is voor mij een goede manier om na te denken en wat er de laatste tijd gebeurd is. Deze week was best heftig. Vooral omdat er nogal er nogal veel dingen in een week gebeurd zijn en alles even een beetje op mij afkwam.

Ik begin bij het begin. Toen ik mijn vorige bericht schreef was mijn moeder hier in Duino op bezoek (een uitgebreid verslag van haar kant kan je lezen in mijn blog van vorige week). Ik vond het heerlijk om elkaar echt te ontmoetten en over heel veel dingen te praten. We deden ook veel met studenten als de Ljubljana trip, maar verder deden we ook veel op school met andere studenten. Hassan had nog een cake voor haar gebakken en daar is hij heel goed in. Ik geloof dat die cake inmiddels in Nederland is opgegeten door de rest van de famillie.Verder Pwoonde mijn moeder mijn philosophy en Theory of Knowledge klassen bij om een beetje te ervaren hoe op UWCAd les gegeven wordt. Ik ondertussen had het best wel druk met mijn economics internal assessment (dat is een krantenartikel analyseren vanuit een economisch perspectief) en het resultaat is overigens best bevredigend. Verder moest ik nog veel doen voor mijn labreport over de Nitrogen Cycle, dus ik was wel even zoet. In de namiddag kregen we een presentatie over onze EE's die we moeten gaan schrijven in de zomer en volgend jaar. Een EE is te vergelijken met het profielwerkstuk en is vooral bedoeld als een voorbereiding voor universiteit. Ik wil mijn EE doen in het vak filosofie met als onderzoeksvraag: "Tot welke mate kan een (militaire) interventie in een (gewapend) conflict gerechtvaardigd worden". Nu moet ik dat vak alleen nog wel krijgen omdat er maar een bepaald aantal studenten per vak kunnen. Na deze presentatie realiseerde ik me dat het 'rustige' academische leven op UWCAd nu voorgoed over is. Het begint steeds drukker te worden en het wordt nog heel veel drukker in het tweede jaar. Dat was dus de eerste WOWW.

De tweede WOWW deze week begon vorige week vrijdag met het nieuws dat het Internationale Strafhof in Den Haag de Sudanese president Bashir heeft aangeklaagd voor oorlogsmisdaden. Dit is als er voldoende bewijs voor is een gedurfde en hopelijk succesvolle poging voor gerechtigheid. Als reactie heeft de Sudanese overheid besloten om de meeste NGO's het land uit te gooien en heeft daardoor veel Sudanezen die afhankelijk zijn van externe hulp in een groot risico gebracht. De situatie op straat en de houding tegenover buitenlanders (speciaal degenen met een westerse achtergrond) is radicaal verslechterd. Voor mij heeft dit als effect dat ik, omdat ik een project aan het mede organiseren ben om naar Sudan te gaan voor vrijwilligers werk en om met politici daar te praten, er niet meer naar toe ga (we hebben het hele project uitgesteld naar volgend jaar) omdat er nu teveel risico's zijn. Het is eigenlijk te gevaarlijk op het moment. Ik vind het heel jammer omdat ik er erg op gehoopt had en nu moet ik mijn zomerplannen dus een beetje omgooien. Maar ja, Life is Life.

Dinsdag ging mijn social service niet door, wel ben ik met de supervisor voor de service begonnen met een idee om de service wat beter te organiseren voor de komende jaren zodat alles wat efficienter gaat lopen. Daarna heb ik me nog uitgeleefd met het schilderen van zelfgecreërde stillevens om mijn artistieke behoeften te uitten.
's Avonds had ik nog heerlijk met een aantal studenten gegeten die voor mijn moeder hadden gekookt.

Woensdag vertrok mijn moeder weer naar Nederland. Donderdag had ik een economie test en moest ik naar Triëste voor tandarts bezoek. Dat was best wel gezellig omdat ik zo mijn Italiaans goed kon oefenen met de tandarts. Ik heb heerlijk gepraat.
In het weekend heb ik vooral keihard gewerkt aan mijn Engelse presentatie en mijn Mathematics investigation internal assessment. Vrijdag avond wilde ik even een slaapje doen om daarna te gaan party'en, maar toen ik wakker werd bleek het 10 uur in de volgende ochtend te zijn. Ik heb in ierder geval heerlijk geslapen. Zondag was ik op een gegeven moment het studeren zo zat dat ik besloot naar Slovenië te rennen dus ging ik op pad. Heerlijk om te bewegen en te ontsressen. Ik was alleen vergeten mijn kaart mee te nemen, raakte hopeloos verdaald en kwam uiteindelijk uit bij een dorpje waar iedereen mij vreemd maar geamuseerd aankeek, ze waren blijkbaar niet echt gewend aan rennende jongeren... Slovenië heb ik dan niet gevonden, lekker was het wel.

Vandaag heb ik na de lunch heerlijk buiten in de zon geslapen. De lente is hier echt begonnen en het is veel te warm voor de tijd van het jaar naar mijn idee.
Na assembly hadden we een korte College Meeting over een verandering in de muziek en natuurkunde beurzen. Het is nu niet meer mogelijk om zonder UWC selecties naar UWCAd te komen. Dit kon met deze beurzen, maar dat is nu een beetje veranderd zodat er nu meer nationaliteiten naar UWCAd kunnen komen. Het muziek programma gaat gewoon door, maar dan in een andere form zodat de sterkte en de verrijking die muziekstudenten aan het college geven, gewaarborgd blijft.
Na de assembly hadden we een presentatie over universiteiten omdat ik deze zomer al met mijn University Application moet beginnen als ik in het buitenland wil studeren. Dat was voor deze week de laatste WOWW. Ik zeg WOWW omdat zoals jullie hebben kunnen lezen er nogal veel op me af is gekomen en dat om best veel reflectie en bezinning vraagt.

Nog even dit. Sinds ik besloten heb om wat meer op de kwaliteit dan de kwantiteit van het sociale leven te focussen ik heel veel verwonderende en inspirerende gesprekken heb gehad met heel veel verschillende mensen. Ondanks het hectische leven hier blijf ik me elke dag weer verwonderen op wat voor mooie en unieke plek ik woon.