Thoughts

Daar zit ik dan. In mijn residence. In de keuken. Met een stuk taart. De taart heeft een knapperige korst. vlakbij mij begint plotseling muziek. Een zachte stem zingt helder met tederheid. De zachte gitaarmuziek neemt me even mee uit de realiteit en ik denk terug aan de dag, de laatste week. Het klinkt voor mij eigenlijk weinig verassend; er is weer is veel gebeurd. Mmm in mijn leven gebeurt best veel; en het gaat maar door. Deze week was een beetje crazy of beter gezegd racy. Misschien kan je zo wel raden wat ik ermee bedoel.

Terug in de realiteit. Naast me staat een kop water. Koud water. Heerlijk koud water. Dat heb ik wel nodig. Net terug van een geweldige dance party. Ik ging helemaal los. Heerlijk. Al mijn overtollige energie kwijt. Wel verbazend dat ik die had eigenlijk. De party was eigenlijk een concert van de 'Blues Brother', een bekende band uit de omgeving. Hun muziek was super. Eindelijk eens goede dansmuziek. Dus daar heb ik goed gebruik van gemaakt en met veel dames gedanst.

Nu ben ik dus nogal moe en dorstig. Ik schud de kop met water in mijn hand een beetje heen en weer. Het water klotst in het rond en splash wat water op de tafel. Mmm, interessant. Het water kwam neer in een bijna perfecte vorm. Ik zie de letter C. Christof.

Gisteren avond ben ik vroeg naar bed gegaan. Ik was echt heel erg moe. Vanochtend (Zaterdag) ben ik vroeg opgestaan. Ik had weer eens veel te doen. Na mijn huiswerk ging ik met mijn roomo (Stefan uit Kroatië) de Carso (de heuvels op de grens met Slovenië) in om wild asperges te zoeken. In het begin vonden we bijna niets en toen we net wilden opgeven ontdekten we bossen met honderden wilde asperges. Een klein deel hebben we geplukt en later met ei, kaas en bacon klaargemaakt en opgegeten. Heerlijk. Met heel veel caloriën. Dus de rest van de dag was ik een beetje aan het stuiteren. In de namiddag mijn huiswerk afgemaakt en daarna een meeting met een paar andere studenten om over de college te praten en te kijken hoe we wat dingen kunnen verbeteren. Na het avondeten en meer interessante, betekenisvolle, maar zware gesprekken moest er even wat uit. Even mijn energie wat positiever maken en mijzelf wat power geven.
Daar heb ik een speciale manier voor. Ik noem het de 'beastcry'. Het is een luide schreeuw die ik soms doe om soms een paar heftige gevoelens eruit te 'gooien'. Daarna voelde ik me herboren en heel energetisch. Op naar het concert.

Ik mik nog een beetje water op de tafel. Ik zie nog meer figuren. Een stoel, een paar imaginaire spoken, twee dansende mensen. Het lijkt een moeder en een kind. Ik kijk weer naar het waters en zie nog meer: een paar plasjes water op een tafel die wel eens schoongemaakt mag worden. Wonderbaarlijk.

Maandag was het best wel veel aan een stuk door gaan. School, Menza, huiserk, assembly, introductie van de theater week met veel drama, dans, muziek en poëzie. Zo was er David (Mexico) die de hele week rondliep door Duino met een megafoon en zo gedichten voorlas). Na assemly tutorials en ik moest mijn Extended Essay keuze formulier ingeven. Ik hoop dat ik mijn eerste keus Philosophy krijg. Weer huiswerk en laat naar bed.

De rest van dinsdag ging weer met een sneltrein vaart. Gedeeltelijk mijn social service geleid. Dit keer hadden wee een groep studenten uit Udine op bezoek die uit verschillende conflict regio's komen als Palestina, Israël, Turkije en uit de Koerdische gebieden. Leven samen in een huis en proberen ondanks al hun achtergronden harmonieus met elkaar om te gaan. Samen met hen doen we een project om meer te leren over conflicten. Het was heel interessant. Daarna mijn creative activity om mijn creatieve energy te uiten. Daarna naar een toneelstuk over onderdrukking. Het werd extreem goed gespeel en het was best schokkend. Vooral omdat ik mijzelf zo goed in de rol van onderdrukker kon voorstellen. 's avonds eten huiswerk en oefenen voor mijn Italiaanse presentatie. Omdat mijn Italiaan nog niet echt goed is heb ik mijzelf uitgedaagd. Ik wilde het Per se goed doen. Tot laat in de nacht heb ik goefend en de volgende dag heb ik een sublieme presentatie gegeven over de geschiedenis van de regio (dat zei mijn lerares).

Woensdag was een toppunt. Ik voelde me niet eens moe. Het ging maar door: school, menza, meeting voor mijn social service om het volgend jaar te verbeteren, meeting om een andere meeting te regelen met een man die een project in Uganda heeft opgezet (met de naam Endirisa) om wat van zijn ervaring te leren, een uur rennen en een paar herten gezien, een meeting met een paar studenten waarmee ik de college meeting and parliamnet structure wil verbeteren. eten. Huiswerk en labreport. Hoe ik dat allemaal kan doen? Elke keer als ik ergens mee klaar ben een paar keer diep ademhalen. Even van de natuur genieten en helemaal ontspannen. Toch is het vermoeiend.

Daarom was ik blij dat klimmen donderdag niet doorging en ik een paar uur kon slapen. 's Avonds was er een dance show. Met veel verschillende Internationale dansen en een geweldig breakdance act.

Met een doekje ruim ik het water op. Ik maak de tafel schoon en luister weer naar de muziek. Ik vraag me af hoever ik kan gaan. Waar is de grens?

Om dat te ontdekken besloot ik vrijdag naar Slovenië te rennen. Het was verder en vermoeiender dan ik dacht. Het terrein is heel heuvelig en de kaart die ik had klopte van geen kant dus ik verdwaalde drie keer. Maar met wat doorzetten kwam ik er toch. Ik voelde me een beetje moe maar ik was pas op de helft. Ik moest ook nog terug en zo kwam ik via een schattig dorpje in Sisiana waar ik heerlijk ijs heb gegeten en na een tocht van iets minder dan (geschat) 12 kilometer kwam ik weer in Duino gegaan. Heb gegeten en heerlijk geslapen.

Ik ga weer zitten. Sluit mijn ogen en geniet van de muziek. Al is het druk, kleine dingetjes als een zacht, teder lied met mooie muziek maken het leven wonderlijk en waardevol. Ze zorgen ervoor dat ik even stilsta en om me heen kijk.
Ja, deze week was weer superdruk, geweldig, betekenisvol en leerzaam. De muziek stopt. Ik sta op en ga weer.