Ups and Downs

Alleereerst de Felicitaties voor iedereen die door de eerste selectieronde van UWC heen is. Ga zo door en vooral: ga ervoor.

In dit bericht zal ik even kort verslag doen van wat zoal gebeurd is de laatste week en dat is denk ik, zoals gewoonlijk, vrij veel.

Maandag gingen we in Porto een schoolfoto maken voor het Yearbook en daarna hadden we assemblee en tutorial. Later had ik een meeting voor Project week in Tsjecie om te plannen wat we daar precies gaan doen. We gaan daar namelijk een van de beste tsjecische scholen bezoeken en daar presentaties geven. Het is voornamelijk genieten andere mnesen leren kennen en Praag onveilig maken verwacht ik.
Na die ontmoeting was het alweer laat en moest ik flink aan de slag met de hoeveelheid huiswerk die ik had. Dat is een van de belangrijkste dingen van de laatste week. De hoeveelheid huiswerk en het socializen veroorzaakten flink veel SLAAPGEBREK. Dat was echt verschrikkelijk deze week. De maximum hoeveelheid slaap was 6 uur en gemiddeld 5 uur. Woensdagnacht was nog erger omdat ik erachter kwam dat de berekeningen van mijn labreport verkeerd waren en ik alles overnieuw moest doen. Daarna moest ik nog leren voor een filosofie test en toen ik in bed lag was het 3:30 AM. Donderdag heb ik niet echt opgelet tijdens de les, maar vooral geprobeerd om niet in slaap te vallen... Dat lukte met behulp van mijn wiskunde lerares die me naar buiten stuurde om wakker te worden en pas daarna terug te komen.

Een van de gevolgen van dit gebrek aan slaap is de ervaring van alledag. Fysiek was ik wel aanwezig maar mentaal stond ik op stand-by. Alles wordt zo unreal. Het tweede effect is dat ik me veel slechter voel. Natuurlijk is er die behoefte aan slaap, maar ik merk dat ik me heel melancholisch ga voelen. Ik ga twijfelen aan mijzelf en de dingen die ik doe. Het leek wel alsof alles een beetje negatiever werd en slechter ging. Het ontbreekt me dan een beetje aan kracht om te leven. Ik had even te weinig levensenergie. Gelukkig is het nu veel beter na wat skiend 'reconnecting' en veel slaap dit weekend.

Dinsdag had ik een Environmental Systems test die tamelijk slecht ging. Ik maakte voor het eerst kennis met een Internationaal Bacalaureaat Examen Paper. Dat was best lastig en even wennen omdat de manier waarop ik moet denken wat anders is om goede cijfers te halen.
Toen we de resultaten terugkregen was het gemiddelde zo onbevredigend dat we om een andere test vroegen die ik vandaag (maandag) had.

Mijn social service constructive engagement in conflict was best leuk. We hadden alleen niet zoveel voorbereid, toch was het weer goed voor mijn Italiaans en de mijn volgendede Italiaanse test ging direct een stuk beter.
's Avonds was er een verrassingsfeestje voor Stapor (Cambodia) omdat ze jarig was. Heel gezellig en vooral lekkere taart. Ze was een beetje ontroerd van de leuke kaartjes die we haar hadden gegeven.

Woensdag moest ik weer naar het medical center. Ik kom daar te vaak vind ik. Beter gezegd: ik moet er te vaak naartoe omdat er weer iets met me aan de hand is. Dit keer was het probleem een tandvlees ontsteking die begonnen was nadat ik ziek was geweest en steeds erger wordt. Nu moet dus naar het ziekenhuis om de boel grondig na te laten kijken en het schoon te laten maken zodat het beter kan worden. Pfff, nog een reden om wat gezonder te gaan leven hier, al is dat, geloof me, verschrikkelijk lastig en ik zit pas in mijn eerste jaar. Het tweede wordt veel drukker...

Vrijdag ging ik met Reza (Italie) en Ben (Hong Kong) naar Emisferro om een aantal spullen voor een Valentijns verrassing te kopen...
's Avonds hadden we nog Hamidullah's verjaardag en daarna ging ik zo snel mogelijk naar bed want...

Zaterdag ging ik weer skien. Het was weer geweldig: prachtig weer, perfecte sneeuw en een hoop lol. Samen met Liv (Noorwegen) heb ik een paar schitterende off-piste afdalingen gedaan door verse witte sneeuw. Wow, geweldig en fun.
's Avonds na Menza gingen Ben, Reza, Adrian (Argentina), Hani (Palestina) en ik onze valentijns verrassing voorbereiden. Voor alle vrouwelijke eerstejaars hadden we een hart uitgeknipt en een boodschap met een snoepje eraan gedaan en die aan iedereen rondgebracht. Hartstikke leuk en iedereen was er heel blij mee.

Deze week was dus vermoeiend ik wil en hoop dat ik mezelf een beetje kan oprapen wat het organiseren van mijn leven hier betreft. Dat is soms een beetje lastig voor mij omdat ik zo mijn flegmatische kanten heb. In ieder geval zou het mooi zijn als het nu wat beter gaat want dinsdag de 17e wordt ik 18. Tijd voor een nieuwe levensperiode in de zin van wettelijk volwassen zijn.