Barca, Barca, Barca!

Buenos Dias!

Lekker, weer een korte week want het long weekend kwam eraan. Donderdag was al een soort halve vakantiedag want 's middags direct na school vertrokken we. Eerst was er nog een grote verassing. Elias (Yemen, zoek zelf maar uit waar het ligt) en Jay (Uit Mongolie en niet zijn echte naam, die is te moeilijk) gingen wél mee. Eerst konden ze niet omdat ze nog geen nieuw Permesso di sigiorno (permit of staying) hadden. Het was nog steeds een beetje onzeker of ze wel langs de douane zouden komen, maar ze gingen het gewoon proberen.

Tomas (Canada) en Attila (Hongarije) hadden ook een probleempje. zij hadden Economics extension (langer les) en moesten dat op de een of andere manier skippen.

Daarna op weg. Net op tijd want het regende (in Italie hebben ze ook herfst). Met zijn zevenen, Attila, Anna (woont in Barcelona), ik, Jay, Elias, Peter en Tomas gingen we met de bus en trein (die is goedkoop) naar Venetie Mestre en vanaf daar met de bus naar het het vliegveld Venetie-Treviso. Het is een klein vliegveld, gebruikt door Ryanair achtige maatschappijen.
Na 80 minuten vliegen kwamen we in Girona (een vliegveld 100km van Barcelona) aan, waar Rafael, Anna's vader ons kwam ophalen.
Onderweg kwamen we in een politiecontrole en we waren met teveeel mensen in de auto, dus moesten we snel iemand verbergen.

Thuis bij Anna werdeen we blij gemaakt met heerlijke Catalaanse hapjes. En wij waren compleet uitgehongerd dus dat eten snel weg. Ondertussen kennisgemaakt met Anna's moeder en zus en vooral veel bedankt voor het lekkere eten. Rafael bracht ons naar het appartement. Daar ontdekten we dat het appartement al tijden niet was schoongemaakt: OP een aantal plekken op de muur zat groene aanslag en het stonk een beetje. De volgende morgen moesten we maar naar the office gaan krgen we te horen. Daarna nog een aantal uurtjes in de haven rondgehangen en de nachtclubs/disco's van Barcelona ontdekt.

Volgende morgen heerlijk weer, zonnig, niet echt warm, maar voldoende om af en toe in t-shirt rond te lopen. Na een kort ontbijt bij een turkse bakker naar de het bureau van de appartementen gagaan en daar twee uur verspild om te horen dat het appartement die ochtend was schoongemaakt.
Daarna een bank onveilig gemaakt omdat Jay een probleem had met zijn credit card.

Toen we eindelijk klaar waren gingen we op weg naar de Sagrada Familia. Onderweg zagen we nog een aantal huizen die door Gaudi ontworpen zijn. Ik vind zijn stijl heel mooi en speciaal. Bijzonder hoe hij organische en natuurlijke vormen combineerde met het doodse van de gebouwen die mensen vaak maken. Zijn stijl heeft wat sprookjesachtigs. En het werd helemaal indrukwekkend toen we bij de Sagrada Famiglia waren we helemaal overdonderd. Wat een kathedraal. Overal zijn speciale vormen en verwijzingen te vinden die iets met de natuur te maken hebben. Wat een precisie en gevoel voor detail. Met de lift gingen we naar de top van een van de torens. Waar we een indrukwekkend uitzicht hadden over Barcelona.

Na de Sagrada Familia ontmoetten we Anna en een aantal van haar vrienden in Barcelona. Zij lieten ons de kathedraal en het La Rambla zien. Ik vond het heel gaaf om het te ontmoeten. Zo kwam ik veel te weten over de Catalanen en hun leven. Het meest interessante vond ik dat de Catalanen heel nationalistisch zijn. Ze hadden liever dat ik zei dat ik in Catalonie was dan in Spanje. En nu ik erover nadenk kan ik concluderen dat Catalonie makkelijk zelfstandig economisch zou kunnen overleven gezien het toerisme. Anna spreekt met haar ouders thuis ook vooral Catalaans in plaats van Spaans. De taal opzich is een soort mix van veel Italiaans, wat Frans en wat Spaans naar mijn idee. Ik vind het wel een mooie taal.

Een van Anna's vriendinnen nam ons mee naar een plek waar de Catalanen (naar hun zeggen) hun Nationale sport beoefenen: het bouwen van Castellares (menselijke torens van wel tien verdiepingen). Heel speciaal om iedereen daar te zien oefenen en het leukste was dat ik werd uitgenodigd om te helpen met het ondersteunen van de toren.
's Avonds na het eten ging de rest uit in Barcelona. Ik ging naar bed, want ik was moe en slapen had prioriteit.

De volgende ochtend werd ik veel eerder wakker dan de rest die pas laat laat terug waren gekomen. Daarom een lekkere stevige wandeling door Barcelona gemaakt. Ben nog even in de Kathedraal geweest om daar in stilte na te denken om mijn college leven grondig te reorganiseren zodat ik meer kan slapen. Daarna verdwaald en de weg teruggevonden. In het appartement lag iedereen nog te slapen. Jammer dat de batterij van mijn camera leef was anders had ik een paar leuke foto's gehad. Voordat de rest wakker werd nog wat Italiaans huiswerk gemaakt en in het Catalaans de dagen van de week geoefend (ik kan ze spreken en niet opschrijven helaas).

Het was al laat dus de rest van de middag hebben we op het La Rambla rond gehangen en levende standbeelden bezichtigt. Peter en ik waren ondertussen op een wel hééééél gaaf idee gekomen. Als Barcelona's trots, FC Barcelona nou eens thuis zou spelen... WOW!
's Avonds zagen we Anna weer met een paar andere vrienden in Park Guel, een park dat is ontworpen door Gaudi. Het was al donker, maar dat maakte niet uit. Ik kreeg het idee om op een paar plekken wat te gaan klimmen (klauteren) en de rest deed al gauw mee. Zo kreeg ik de bijnaam klimaap in het Catalaans van Anna's vrienden. Daarna in een zuilengallerij ouderwets verstoppertje gespeeld en weer helemaal opgewarmd naar de volgende atractie gegaan. Barcelona speelde namelijk thuis tegen Real Valladolid. Oké het was niet goedkoop, maar zoiets maken we misschien maar een keer in ons leven mee dachten we. Het was FANTASTICH, ECHT GEWELDIG. meer dan 75000 mensen in het stadion die het clublied zongen en meeleefden met de wedstrijd. Wat een ambiance. De sfeer was echt geweldig. Ik heb ooit iemand horen zingen dat het Spaanse voetbal publiek is als een Italiaanse opera. Dat klopt. En misschien wel het leukste was de uitslag. 6-0 voor Barcelona. Samen met Jay, Elias en Peter heb ik een paar 'maak andere mensen jaloers foto's gemaakt. Sorry, waren helemaal door het dolle heen.

Zondagochtend nog lekker rondgewandeld, de duik in de zee moesten we helaas afzeggen, maar we genoten ervan. Rafael bracht ons weer terug naar het vliegveld waar de lange reis terug begon.

Voor mij was het Long Weekend een verademing: even weg van het college en wat zelf-reflectie en evaluatie gedaan. Nu start het drukke leven weer. De komende weken wordt het oefenen voor de EE-show, maar ik heb er zin in en ik ga ervoor.

Live your life,

Christof