Transitions from home to home

5 december bijna twee weken geleden was het in Nederland helemaal feest: Sinterklaas avond. Heel gezellig, maar ik heb het al twee jaar mogen missen. Ik woon namelijk in Italië en daar hebben we geen sinterklaas, maar San Nicola op 6 december en dat is ook heel gezellig.

San Nicola en Sinterklaas betekent verder ook gewoon hetzelfde. In Nederland wordt het alleen wat groter, familialer (als dat een Nederlands woord is) en vooral met wat meer consumptie gevierd. Tijdens die San Nicola viering had ik voor het eerst sinds een paar maanden een sentimenteel verlangen naar naar die Nederlandse sinterklaas avond gezelligheid die ik de laatste twee jaar gemist heb.

Na die dag was de laatste schoolweek van een te drukke eerste term aangekomen. Eindelijk een weekje zonder bergen huiswerk en met veel lol en gezelligheid. Het weer was verschrikkelijk slecht: regen, onweer en een tamelijk sterke bora. Voor mij was dat verschrikkelijk leuk omdat ik me meer in mijn element voel in extreme weersomstandigheden.

De maandagavond erna heb ik, samen met de Nederlands-sprekenden, een extra sinterklaasviering gehad met veel te veel sinterklaas snoepgoed en een super-cliché Nederlandse sinterklaasfilm: 'Alles is Liefde'. Heel gezellig en vooral leuk om weer even aan een paar typisch nederlandse cultuurtrekjes herinnerd te worden. Daarna snel al het overgebleven snoep in zakjes gedaan en ze in een aantal student rooms in verschillende residences neergelegd om zo, met veel lol, goedkoop van de surplus snoep af te komen. Toen nog even een korte meeting gehad om te brainstormen over de occidentals week, oftewel de westerns-week (als een groot deel van Centraal en Oost Europa niet meegeteld wordt).

Dinsdag had ik mijn laatste social service van 2009 en we moesten twee workshops maken zonder supervisor. Het maken ging prima, nu is het hopen dat de workshops nog prima zijn als we ze moeten doen...

Woensdag was er een national week meeting om de eindshow die we gaan doen te organiseren. Verder had ik 's middags met Alexander (België) het idee om een paar kleinde tomaten ketchup zakjes op de tafel te leggen en ze kapot te slaan. Het was verschrikkelijk grappig, maar de ketchup zat overal op de muur in Ples-Kitchen. Daarna hebben we een half uur schoongemaakt.

Donderdag was een sportieve dag. Ik wilde namelijk naar de grens met Slovenië rennen voordat de eerste term voorbij was. Zo gezegd zo gedaan. Het is een aardig rondje dat ik maakte (zo'n 7 kilometer) en het is tot aan de grens heel steil heuvel op. 's Avonds was ik in Lucchese heel gezellig de laatste aan het kletsen en plannen aan het maken voor de tweede term. Net voordat het echt leuk werd maakte ik de residence tutor wakker omdat ik te luidruchtig was. Het was after curfew dus hij was not amused. Ik werd eruit gezet.

Vrijdag, de laatste schooldag. Op school had ik niet veel gedaan behalve leuke spelletjes tijdens wiskunde en filmpjes in andere lessen. Ik hooder alleen tijdens de pauze dat de residence tutor van Lucchese in al zijn lessen over mij zat te klagen omdat ik was te luidruchtig was geweest. Toen was ik not amused. Veel studenten al naar huis of naar hun host-families voor de wintervakantie en zo werd Duino leger en leger. Na de laatste knuffels vertrok ik zaterdagochtend met mijn adottami familiy en een twintigtal andere Italianen om een bergtocht vlakbij de Sloveense grens in de Juliaanse Alpen te maken. Voor mij was de bergtoch heerlijk. Koud en gezellig met die Italianen en ik had ook voldoende tijd om een beetje te bezinnen. Ik wilde niet direct van home Duino naar home Netherlands. Eerst wilde ik me laten acclimatiseren aan de rust van de vakantie voordat naar ik me ready voelde om home Duino voor home Zoetermeer in te wisselen.

Na de bergtocht had ik nog twee dagen in Duino om aan mijn university applications te werken. Ik ben nog gaan boulderen met mijn adottami vader Fulvio en Chiara, mijn addotami mum, heeft nog heerlijk voor me gekookt. Het zijn superlieve mensen. Woensdag 16 december was het tijd om naar Nederland te gaan. Na een lange reis was ik weer in Zoetermeer, Nederland. Vorig jaar voelde ik me niet direct thuis, maar het bordje met welkom thuis Christof dat mij verwelkomde gaf mij dit jaar direkt het gevoel dat ik thuis was.

Toch was veel anders, vanwege mijn moeders kanker is er toch veel veranderd en ik denk dat mijn familie erdoor een nog sterkere band heeft gekregen. Maar het is voor de hele familie niet makkelijk. Zeker niet voor mijn moeder. Toch is ze ijzersterk en de chemotherapie slaat verrassend goed aan.

Toen ik de ochtend na mijn thuiskomst wakker werd lag er buiten een flink pak sneeuw. Zelfs de natuur verwelkomde me met echte winterse omstandigheden. Beter had niet gekund.

Fijne feestdagen en verzin zelf maar hoe het nieuwe jaar mag zijn. Ik hou het op een succesvol en romantisch 2010.