No more classes, challenges, spring

Heey everybody,

Happy Queensday!

Ik zal het dit bericht kort houden ondanks dat ik al een maand niet geschreven heb.

Hier de hoogtepunten:

Steeds minder huiswerk en steeds meer ontspannen was zeker een hoogtepunt met als toppunt het einde van de klassen. Geen les meer. Mijn UWCAd tijd komt tot een einde. Dat moest natuurlijk gevierd worden en daarom namen we de primi te grazen door al hun schoenen te verstoppen. Het werd een ongeloofelijke chaos. In mijn residence werkte het niet omdat we het te vroeg deden. De primi kwamen erachter en deden het terug. Zo hadden we nog meer lol.

De vulkaan uitbarsting in IJsland zorgde ervoor dat mijn mamma en opa in Napels vast kwamen te zitten en daarom besloten ze om hier te komen. Het was heerlijk om ze te zien, met ze te praten en vooral dat opa Simom mijn school kon zien en ervaren.

Ik heb ook besloten om naar Leiden University College te gaan voor mijn studie. Nu ga ik dus op ongeveer 20 km van mijn huis studeren. Wie had dat gedacht...

Tijdens het weekend dat mijn opa en moeder hier waren, vierden we ook Hemayats verjaardag en als verassing besloten we om een treasure hunt te maken en hem daarna met waterbalonnen te bekogelen om zo het begin van zijn 20e levensjaar te vieren. Het was fantastisch, maar er waren een paar foto's van gemaakt die als storend kunnen worden ervaren en die werden op facebook gezet. De headmaster kwam erachter en vond het niet kunnen. Het had zo een negatief staartje en vooral de manier waarop hij ermee omging vond ik niet constructief.

De wijze warop de faculteit hier met incenten op school omgaat is sowieso een reden tot zorg. Ook het gedrag van studenten en leraren is vaak negatief en bezorgwekkend. Vanwege privacy en interne redenen geef ik geen details maar, de bezorgdheid van studenten leidde ertoe dat er een document kwam waarmee de studenten hun bezorgdheid over het welzijn van de UWCAd community uitten. Helaas was de focus van het document niet genoeg op onze uiting van bezorgdheid en de befhoefte om erover te praten waardoor het door een deel van de faculteit erg negatief werd ontvangen. De atmosfeer was daarom een tijdje niet zo prettig hier. Ik kan er niet veel over zeggen en misschien heb ik hiermee een vertekend beeld van wat er gaande was en is geschetst want ik vind UWCAd een prachtige plek. Toch ben ik van mening dat er ee paar dingen fundamenteel scheef zitten. Vooral op integriteits en communicatie niveua. Ik denk zelf dat het voor een deel komt door te veel druk en stress.

Ik heb mezelf een beetje ontrokken van alle hectiek omdat het nu ook sudieweek is en ik keihard aan het werken ben op goed te presteren tijdens de IB. Ondank, of misschien dankzij al dat studeren voel ik me heerlijk gerelaxed en geniet ik van de laatste weken hier.

Nog een grappig hoogtepuntje: Petars verjaardag. Het is Ples traditie dat we bij elke verjaardag een grap uithalen met de jarige dus hadden we besloten om het begin van Petars 20e levensjaar in te wijden door een taart in zijn gezicht te gooien. Het was heel komisch. Vooral omdat Hemayat en ik met de taart Petar en de mensen achter hem raakten.

Ik ga nu weer studeren en van mijn tijd hier genieten. Wat er ook gebeurd. Het blijft boeiend.